Ariel Time
تازه‌ترین نامه لقمان و زانیار مرادی
اگر زنده هستيم٬ به همت شما است٬
به اعتراضات ادامه دهيد تا نتيجه نهايي!
اين روزها زندان رجايي شهر بيش از هميشه بوي ماتم و غم دارد. امروز دو زنداني را به بهانه اينکه دادگاه دارند٬ با خود بردند٬ و ميدانستند اگر بگويند به سول انفرادي منتقل ميشوند٬ ممکنست در بين زندانيان شلوغ شود و جو زندان متشنج شود. سيد هادي حسيني و صديق محمدي را بردند و سپس شنيدم آنها را براي اجراي حکم اعدام به سلول انفرادي برده اند. به آنها اتهام سلفي بودن زده و در حقيقت اين افراد بدلايل سياسي اعدام ميشوند. امروز نفسم بالا نمي آيد و قلبم بسيار سنگين است. سيد هادي حسيني مبتلا به بيماري صرع بود و هر نوع نا آرامي و فشار عصبي باعث ميشد حالت تشنج گرفته و مدتها ٬ همه ما را غمگين سازد. پزشکان گفته بودند او بايد آزاد شود. چرا که استراحت و آرامش تنها درمان اين تشنج هاي فزاينده هستند و امروز ديديم او را به سلول انفرادي برده و گفته اند که تيک تيک ساعت لحظه فرا رسيدن مرگ او را فرياد ميزند و چه کسي در اين دنيا نميتواند تصور کند٬ اين لحظات و اين صداي گوشخراش و وحشتناک تيک تيک ها ٬ قربانيان را تا مرز جنون ميبرد و تعدادي قبل از رسيدن مراسم شنيع و وحشتناک اعدام ٬ دست به خودکشي ميزنند چرا که تاب تحمل شنيدن اين تيک تيک ها را ندارند.
من قصد بر هم زدن آرامش هيچ کس را ندارم٬ من نميخواهم مزاحم زندگي شما شوم٬ اگر جشن تولد فرزندتان هست و يا در صدد سازمان دادن عروسي فردي از خانواده و يا سر و سامان دادن به کارهاي روزمره خود هستيد٬ اما همانطور که سعيد ماسوري گفت٬ از درون زندانهاي اين حکومت که شايد هيچوقت و هيچوقت ندانستند اينجا چه خبر است٬ به شما بگويم آي آدمها اينجا قتل سازمان ميدهند و اينجا صدها نفر با هم زندگي ميکنند و روز را به شب ميرسانند٬ در حاليکه ممکنست امروز يک هم بند و يک هم سفره آنها را ببرند و فردا در خيابان آنها را به دار بکشند و اين هيچگاه تصور من و ما از زندگي نبوده و اين هيچگاه نبايد سهم من و ما از زندگي باشد.
من يک خواهش از شما دارم٬ به اعتراضات ادامه دهيد! اگر ما زنده هستيم بدليل اعتراضات است٬ حتي اگر امروز خبر خوب مرخصي رفتن چند نفر از اوين و از همين رجايي شهر را شنيديم٬ همين جا زندانيان هم ميگفتند٬ بخاطر اعتراضات در بيرون از اين سياه چالها است.
شما اگر ادامه دهيد و شما اگر از همه دولتها بخواهيد با حکومت ايران تماس گرفته و حرف نهايي را
درمورد ما از آنها بپرسند٬ شايد ما نه فقط رسما از اعدام نجات يابيم بلکه آزاد شويم.
اين روزها خبري به دستمان رسيده که اگر شاکي ها رضايت دهند ٬ ظاهرا رييس زندان گفته دليل نمي بيند ما را در زندان نگه دارد. آيا ما شاهد روزي خواهيم شد که صدايمان بزنند اين بار نه براي اعدام بلکه براي اينکه در زندان باز شود وما طعم خوش آزادي را چشيده و هواي آزاد را تنفس کنيم.
آيا اين امکان پذير است؟ به همت شما و فقط شما ميتوانيم اين رويا را متحقق شده ببينيم. پس به اعتراضات ادامه دهيد!
زنده باد همت شما
زانيار مرادي
زندان رجايي شهر يکشنبه اول بهمن ماه ۱٣۹۱
باز تکثير از کميته بين المللي عليه اعدام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر